BugTV βραδινό δελτίο! Celine Dion, Mylene Farmer, Kerli, Petty Booka, GAD.

# Σύμφωνα με το διάσημο Γάλλο τραγουδιστή, συνθέτη και στιχουργό Maxime Le Forestier, θα μπουν τον Ιούλιο στο στούντιο με τη Celine Dion για να ηχογραφήσουν τρία κομμάτια που της έγραψε για το επερχόμενο γαλλικό της άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Τα τραγούδια αυτά, συνεχίζει, αποτελούν πορτραίτο της ζωής της. Το 2002 η Celine διασκεύασε στα αγγλικά την επιτυχία του "Tomber" ("Ten Days") για το άλμπουμ "A new day has come". Τέλος, επιβεβαιώθηκε πως ο Dan Hill ("Seduces me") θα γράψει για το νέο αγγλόφωνο άλμπουμ της τραγουδίστριας που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2012. Ανυπομονούμε!
Για όλα τα τελευταία νέα της τραγουδίστριας μπορείτε να επισκεφτείτε το Ελληνικό fan club της στο Facebook εδώ!

# Αυτό είναι το ολοκαίνουριο video clip για το τελευταίο single της Mylene Farmer "Lonely Lisa" μέσα από το #1 άλμπουμ της "Bleu Noir". H σύνθεση και παραγωγή ανήκουν στον RedOne και κυκλοφορεί επίσημα στις 20 Ιουνίου. To video clip απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

# Πόσο άκυροι είμαστε στην Ελλάδα τελικά. Ακούστε ποιο τραγούδι ανεβάσαμε στο #1 των i-tunes της χώρας μας. Το γιαπωνέζικο συγκρότημα Petty Booka στο τραγούδι "Bla bla bla cha cha cha" το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί στη διαφήμιση του Campari πριν δύο χρόνια.

# Αν έκαναν ποτέ σεξ η Bjork με τη Lady GaGa θα γεννούσαν την Kerli. Δείτε το video clip της τραγουδίστριας από την Εσθονία με τίτλο "Army of love". Το τραγούδι έχει ήδη χτυπήσει κορυφή στο Hot Dance Club Play Songs Chart του Billboard, παρ'όλο που το μαγικό video βγήκε πριν ένα χρόνο. Μιας και θα κάνετε τον κόπο να το δείτε, τσεκάρετε και την κομματάρα της "Love is dead".

# Τους γνωρίσαμε μέσα από το εξαιρετικό "Waves". Αυτό είναι το νέο single και video clip της ελληνικής ροκ μπάντας GAD. "Parallel lines" μέσα από το τελευταίο τους άλμπουμ "The Perfect Crime".

Όσα έγιναν στη χτεσινή συναυλία των ROXETTE!

Είχα τη χαρά να παρακολουθήσω χτες τη μεγάλη συναυλία των Roxette στο TerraVibe Park, μαζί με τον μεγαλύτερο fan του συγκροτήματος και πολύ καλό μου φίλο, Πάνο! 
Πριν διαβάσετε το άρθρο του Πάνου για τη συναυλία να πω κι εγώ δυο λογάκια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πολλές απαιτήσεις, κι έτσι οι φωνητικές αδυναμίες, που ήταν αρκετές και πολύ λογικό, με ενόχλησαν σε μερικά αγαπημένα τραγούδια, αλλά δε μου χάλασαν τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση που ένιωθα βλέποντας ένα από τα πιο αγαπημένα μου pop συγκροτήματα. Με εξαίρεση την απουσία των "Crash! Boom! Bang" και "You don't understand me", το setlist ήταν χορταστικότατο! 
Δε μπορώ να μην αναφερθώ στον απίθανο Πάνο Μουζουράκη, που είναι από τις πιο αυθεντικές ροκ παρουσίες που έχουμε τα τελευταία χρόνια, με εξαιρετική φωνή, σκηνική παρουσία και πρόζα. Για να δείτε σε μεγάλο μέγεθος τις φωτογραφίες κάντε κλικ πάνω τους.

REVIEW: Roxette "Charm School World Tour" (TerraVibe Athens)
Γράφει ο Πάνος Σταμούλης

Είναι κάποιες στιγμές που τις περιμένεις τόσα πολλά χρόνια που η αναμονή έχει γίνει δεύτερη σου φύση και που όταν φτάνει η ώρα να έρθεις αντιμέτωπος με αυτές τις προσδοκίες σου, δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις! Κάπως έτσι ένιωθα όλες τις μέρες πριν τις 27 Μαΐου περιμένοντας να αντικρίσω τους αγαπημένους μου Marie και Per στη σκηνή του Terra Vibe. Μετά την αρρώστια της Marie Fredricksson (μόνο ένα 5% επιβιώνει προχωρημένου καρκίνου του εγκεφάλου κι η Marie ζει και βασιλεύει 10 χρόνια μετά την εγχείρηση αφαίρεσης όγκου!) είχα πάψει να ελπίζω όχι μόνο ότι θα ακούσω καινούργιο υλικό από τους Roxette, αλλά κι ότι υπάρχει πλέον το ενδεχόμενο να τους δω live. Κι όμως έγιναν και τα δύο και χθες το βράδυ οι ήρωες που μονοπωλούσαν τις αφίσες στο παιδικό/εφηβικό δωμάτιό μου ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια μου και ήμουν κι εγώ εκεί να τους βλέπω και να μην μπορώ να πιστέψω πόσο καλά ροκάρουν ακόμα!!!

Η συναυλία άνοιξε με support τον ανερχόμενο, αλλά σαφώς εναλλακτικό, Πάνο Μουζουράκη ο οποίος βγήκε στη σκηνή του Terra Vibe στις 8.00, ακριβώς δηλαδή τη στιγμή της μεγάλης προσέλευσης των θεατών. Δυναμικός, πολύ εκφραστικός, με πηγαίο κωμικό ταλέντο και κάνοντας χιλιόμετρα πάνω-κάτω στη σκηνή ο Πάνος Μουζουράκης δεν άργησε πολύ να κερδίσει το κοινό και να αποτελέσει καλή προθέρμανση για τους Roxette!

9.30 μμ και ενώ ο χώρος που έχει οριστεί για τη συναυλία είναι ασφυκτικά γεμάτος και τα βλέμματα των θεατών είναι καρφωμένα στη σκηνή, τα φώτα σβήνουν, η αγωνία κορυφώνεται και το πλήθος φωνάζει ρυθμικά Ro-xette. 10 λεπτά αργότερα η Marie και ο Per με το συγκρότημά τους εισέρχονται στη σκηνή. Επικρατεί πανζουρλισμός και όλοι ανοίγουν κινητά και φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατίσουν το πολυαγαπημένοι ντουέτο. "Dressed for success" είναι το πρώτο τραγούδι και ο κόσμος δείχνει να γνωρίζει απ'έξω όλους τους στίχους και να χοροπηδά ασταμάτητα μπροστά στη σκηνή. Όταν τελειώνει το τραγούδι δεν προλαβαίνουν καλά-καλά να εισπράξουν το χειροκρότημα των θεατών, που πραγματικά τους αποθεώνουν, και οι ηλεκτρικές κιθάρες ξεκινούν να παίζουν τις πρώτες νότες της μεγάλης επιτυχίας "Sleeping in my car" κάνοντας το πλήθος να παραληρεί από θαυμασμό και συγκίνηση. ‘The night is so beautiful and young’ τραγουδά η Marie και η νύχτα μοιάζει να έχει κερδηθεί ήδη για τους αγαπημένους μας Σουηδούς σούπερσταρ!

Οι Roxette συνεχίζουν με κορυφαίες επιτυχίες τους όπως "Wish I could fly", "The Big L", "Dangerous",  "Fading like a flower", "How do you do", "Opportunity Nox" και "It must have been love". Ειδικά το τελευταίο αφήνουν το κοινό να το τραγουδήσει μόνο του και μετά από μια μαγική unplugged εμπειρία στην οποία ο Per με ευχαρίστηση παρατηρεί ότι όλο αυτό το πλήθος τραγουδά αδιάλειπτα τους στίχους του τραγουδιού, οι κιθάρες και τα keyboards ξεκινούν και η Marie με τη μαγική της φωνή μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, στην εποχή του Pretty Woman!

Σε κάποια στιγμή ο Per φεύγει από τη σκηνή και αφήνει τη Marie με όλα τα φώτα πάνω της να τραγουδά μαγικά το "Perfect day", την ιδιαίτερη μπαλάντα από το πιο πετυχημένο εμπορικά άλμπουμ του συγκροτήματος, "Joyride". Στη συνέχεια ο Per επιστρέφει στη σκηνή και με σόλο κιθάρα τη συνοδεύει φωνητικά στο "Things will never be the same". Λίγο πριν το "Joyride" γίνεται από τον Per η παρουσίαση του συγκροτήματος και ο ταλαντούχος Christoffer παίζει στην ηλεκτρική κιθάρα το Zorba the Greek ενώ ο κόσμος τον αποθεώνει!

Οι Roxette ευχαριστούν και καληνυχτίζουν το κοινό τους και αποχωρούν από τη σκηνή αφήνοντας το κοινό να ουρλιάζει καλώντας τους πίσω. Μετά από ένα λεπτό ανεβαίνουν πάλι στη σκηνή και τραγουδούν το "Spending my Time" και το θρυλικό "The Look". Όταν ξαναφεύγουν από τη σκηνή οι θεατές κολλημένοι στις θέσεις τους τους καλούν πάλι πίσω για ένα δεύτερο encore. Εκείνοι δεν τους χαλάνε το χατίρι και ανεβαίνουν πάλι στη σκηνή για να τραγουδήσουν το "Listen to your heart" ενώ η βραδιά κλείνει με το "Church of your heart", πάλι από το "Joyride" album (1991), το οποίο έχει την τιμητική του (6 τραγούδια συνολικά από αυτό το άλμπουμ, μόλις δύο από το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος, κανένα από το προτελευταίο, "Room Service"!).

Η βραδιά ήταν μαγική, είχε κάτι από την αστερόσκονη ενός ονείρου και οι Roxette έμοιαζαν να απολαμβάνουν την εμφάνισή τους στην Αθήνα! Ειδικά ο Per είχε εξαιρετική ενέργεια και τη μετέδιδε απλόχερα στο κοινό, ενώ η Marie παρά την περιορισμένη κίνησή της (σε σχέση με το λαμπρό 90ies παρελθόν της), έδειχνε σε καλή φόρμα και με έκδηλη την ικανοποίηση στο πρόσωπό της. Charm School World Tour: ένα εξαιρετικό come back στην παγκόσμια μουσική σκηνή, μια μοναδική βραδιά από ένα ανεπανάληπτο ποπ συγκρότημα!

Kiss my pop!

Γράφει ο giorgioStar

Νίκος Καρβέλας

'Ολα είναι μες στο μυαλό…στο δικό του σίγουρα! (Δισκοκριτική)

Ο πολυπράγμων  και πολισχιδέστατος Νίκος Καρβέλας, τυχαίνει να είναι ο αγαπημένος μου 'Ελληνας καλλιτέχνης ever γι’αυτό και αναλαμβάνω με χαρά να γράψω γι’ αυτόν στην πρώτη μου δημοσίευση στο blog. Σύμφωνα με αναφορές της μητέρας μου, τον ακούω από εμβρυϊκή ηλικία. 'Ενα από αυτά που του αναγνωρίζω και προσκυνώ χωρίς ιδιαίτερες παραφιλολογίες, μύθους και κολλήματα, είναι ότι άπαντες οι 'Ελληνες τον έχουν ακούσει και τραγουδήσει, σε όποια τους ηλικία και φάση, τις περισσότερες φορές χωρίς καν να το ξέρουν, μέσα από τις δημιουργίες του. Το ομολογούν και οι 6 εκατομμύρια πωλήσεις από δίσκους που φέρουν την υπογραφή του. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε ελληνικό σπίτι, υπάρχει δίσκος βινυλίου, κασέτα ή cd που αναγράφει το όνομα του Νίκου Καρβέλα στους συντελεστές του. 

Θα μπορούσα να πλέξω ένα ωραιότατο εγκώμιο για την ιδιαίτερη περσόνα του σε συνδυασμό με τη μουσική του υπόσταση, δυο συνιστώσες που αλληλεπιδρούσαν πάντα και αλληλεπιδρούν ακόμη μεταξύ τους για να έχουμε το αποτέλεσμα του έργου του καθώς και να αρχίσω να αραδιάζω επιχειρήματα και αποδείξεις για ποιο λόγο τον θεωρώ από τους καλυτερότερους, αν όχι τον καλυτερότερο από όλους. Εμείς όμως είμαστε εδώ για να παρουσιάσουμε το νέο album του Νίκου Καρβέλα “'Ολα είναι μες στο μυαλό” που κυκλοφόρησε πριν λίγες εβδομάδες από τη νέα δισκογραφική του στέγη (Heaven Music) μετά από 2 σχεδόν χρόνια αποχής με τελευταία δείγματα δουλειάς,  το μελωδικό “Αντίο χειμώνα” του 2009 (LYRA).

Γενικά:

Από το δίσκο “Ολα είναι εντάξει” (Sony Music, 2000) και μετά, τα albums του Καρβέλα άρχισαν να αλλάζουν ύφος, ήχο, άκουσμα, προθέσεις, διαθέσεις, αισθητική, λόγο. Ο ήχος γίνεται πιο καθαρός, με προφανή το ροκ υπόβαθρο, οι δίσκοι αποκτούν συνοχή χωρίς να στηρίζονται στην πολυχρησιμοποιημένη πολυσυλλεκτικότητα που χαρακτήριζε παλιότερους δίσκους του αλλά και μετέπειτα δίσκους άλλων καλλιτεχνών και η πρόθεση σταματά μαχαίρι να είναι οι βαρβάτες πωλήσεις που ούτως ή άλλως πετύχαινε με την 'Αννα Βίσση και άλλους καλλιτέχνες. Στόχος είναι πλέον η ανάγκη της έκφρασης και της δημιουργίας και η αποτύπωση μουσικών ιδεών και απόψεων πάνω σε διάφορα θέματα, όχι μόνο στα ερωτικά του σουξέ πάνω στα οποία βασίστηκε η βιομηχανία των σουξέ στη χώρα μας.

'Ετσι και το “'Ολα είναι μες στο μυαλό” παραμένει σε αυτό το ύφος, εκπλήσσοντας ευχάριστα με ένα καρβελικό στοιχείο που δε σταματά να εξελίσσεται και να παραμένει φρέσκο παρά τα ημερολογιακά και καλλιτεχνικά του χρόνια, διδάσκοντας παραγωγή και ήχο στα νέα συγκροτηματάκια που πασχίζουν, μα δε μπορούν, αλλά και στους συνομίληκους συνθέτες που έμειναν στις πενιχρές αντιλήψεις ενορχηστρώσεων των ελληνικών 80s (με την κακή έννοια)!

Ο δίσκος

11 κομμάτια, 7 νέα και 4 διασκευές παλαιότερων ιστορικών καρβελοτράγουδων συνθέτουν το δίσκο που για εξώφυλλο παρουσιάζει ένα ολόγραμμα προσώπου με ένταση στην περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού (του μυαλού με λίγα λόγια) και εμπλουτίζει τη συσκευασία με bookletακι με όλους τους στίχους. Ροκ βάση είτε σε μπαλλάντες, είτε σε πιο ποπ/ροκ ρυθμικά κομμάτια, με πολύ δεμένο στίχο, θέμα για το οποίο τον κατηγορούν με κάθε ευκαιρία, παραγωγή και ενορχηστρώσεις που επιμελείται ο ίδιος (παίζει και σχεδόν όλα τα μουσικά όργανα), ντουέτο με άλλο αμετανόητα-πάντα νέο- ροκά Λάκη Παπαδόπουλο (το πρώτο ντουέτο του με άλλο καλλιτέχνη πέραν της 'Αννας Βίσση) και θέματα που αφορούν στο χρόνο, το θάνατο, την απόγνωση, τη μοναχικότητα, τις ανθρώπινες αυτοκαταστροφικές τάσεις, τη λύτρωση. Χρήση εγχόρδων στα πιο πολλά κομμάτια, όργανα τα οποία γενικότερα προτιμά τελευταία για να στολίζει τις συνθέσεις του και προσωπικά αγαπημένα, δυνατά κρουστά, σπαρακτικές ηλεκτρικές κιθάρες και μπάσα αλλά και κλασσικό και διαχρονικότατο πιάνο αποδιδόμενο με το μοναδικό καρβελικό τρόπο.

Τα τραγούδια

Δε μπορώ να τα βαθμολογήσω ένα ένα ξεχωριστά. Το καθένα το ξεχωρίζω για αυτό που είναι και αυτό που είναι, για τα δικά μου μέτρα και αισθητική, με καλύπτει απόλυτα. Στγκεκριμένα:

1.  'Ολα έιναι μες στο μυαλό. Πρώτο single και ντουέτο με το Λάκη Παπαδόπουλο. Φρέσκο, mainstream/rock κομμάτι, που δικαίως είναι και πρώτο single του δίσκου, ίσως το πιο εμπορικό από όλα, με τρομερό δέσιμο των δύο γερόλυκων της ροκ και με μια φράση που μάλλον είναι το γενικότερο μότο του δίσκου: “Ζωή είναι αυτό που εσύ διαλέγεις να είναι...”

2.  Ποτέ μη λές ποτέ. Η γνωστή μπαλλάντα του 1988 («Δημόσιες σχέσεις», Sony Music, εδώ) διασκευασμένη σε μια πιο rock εκδοχή με μπόλικες ηλεκτρικές κιθάρες που δε δείχνει καθόλου λίγη ή αναχρονιστική!

3.  Ο εχθρός. Ψιλομπαλλαντοφέρνει με τη μπόλικη δόση πιάνου, μπορεί να σε μεταφέρει “αλλού”, έχει και ψυχεδελικά στοιχεία! Δίδαγμα: του εαυτού μας ο μεγάλος εχθρός είμαστε εμείς...

4.  Μαύρα στίγματα. Το αγαπημένο μου όλων. Πιο ρυθμικό κομμάτι και εδώ γίνεται και η χρήση των εγχόρδων που ανέφερα παραπάνω. Ιδανικό για αμάξι που τρέχει σε καλοκαιρινό καιρό, με εσένα μέσα να ξεδίνεις. Θα μπορούσε να είναι Πλιατσικοτράγουδο (σε πολύ κατεβασμένο τόνο). Αυτός ο τόνος όμως,μπήκε κατευθείαν στην κορυφή των προτιμήσεών μου από το δίσκο.

5.  Ανεμόσκαλα. 'Αλλη μια μπαλλάντα με πιάνο-έγχορδα και θυμίζει παλιό Καρβέλα στις γλύκες του, είδος κομματιών που τα περιορίζει στους τελευταίους δίσκους του (βλέπε Θρίλερ, Μπλε, Μικρόβιο), είναι, δε, πάντα παρόντα και χαρακτηριστικό τους είναι η ακροβασία τους από το ξέσπασμα στο μέλωμα και τούμπαλιν. Η ανεμόσκαλα είναι πολύ αντιπροσωπευτικό κομμάτι αυτής της συνθετικής οπτικής.

6.  Νάντια. Πολύ πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή μιας άλλης παλιάς μπαλλάντας («Τσούζει», 1989, Sony Music εδώ), πολύ καλοκαιρινά κατασκευασμένη, πολύ δροσερή και με αυτή την πανέξυπνη προσθήκη κοντραμπάσου που το κάνει ακόμη πιο catchy. Θα αρέσει ευρέως και να σημειωθεί πως η εταιρεία γενικότερα, θέλοντας να δώσει εμπορικό τόνο στο δίσκο, χρησιμοποιεί τις διασκευές αυτές για να πετύχει στα airplays.

7.  Η αλήθεια γυμνή. Αγαπημένο επίσης, θα μπορούσα να το φανταστώ να το τραγουδάει η Georgia των Μπλε και μιλά για τη μία και αυτή αλήθεια που ανάλογα με το πως τη βλέπει ο καθένας μπορεί να είναι είτε άσχημη είτε όμορφη.

8.  Zanax ή Lexotanil. Στην αρχή μου φάνηκε παράξενο. Μουσικά κυρίως. Μετά όταν άκουσα και το στίχο και κατάλαβα ότι πρόκειται για μια ιστορία ουσιαστικά όπου ο ήρωας του τραγουδιού έχει γνωρίσει την ίδια την κατάθλιψη από τη μοναξιά του και τις διάφορες κακουχίες και στο τέλος πεθαίνει, παρατήρησα ότι όλη αυτή η πορεία εκτελίσσεται και μουσικά και είναι απόλυτα εναρμονισμένο με το στίχο και ευφυέστατο ως δημιουργία. Δίδαγμα: εφόσον όλοι κάποτε θα πεθάνουμε, το θέμα δεν είναι να ζει κανείς ή να μη ζει αλλά να πεθάνει από τα ψυχολογικά του αδιέξοδα με zanax ή lexotanil? Ιδου η απορία!

9.  Μαύρο σε μαύρο. Το 2ο αγαπημένο μου του δίσκου. Πιάνο πιάνο πιάνο, βιολιά αλλά και κρουστά. Είναι απλά δυνατό! Ακούστε το κι αυτό σε ψηλή ένταση.

10.  Βλάκα. Μια metalίστικη διασκευή του Βλάκα («Δημόσιες Σχέσεις», 1988, Sony Music εδώ) με Rammstein επιρρόες, που δε θυμίζει σε τίποτε την πρώτη εκτέλεση αλλά αποτελεί ξεχωριστή στιγμή στο δίσκο, χωρίς να το βλάπτει, απεναντίας να του δίνει extra credit και ως προς την επιλογή του και ως προς την ιδέα της ανακατασκευής του κατ' αυτό τον τρόπο.

  

11.  Καλοκαιρινές διακοπές. Η μοναδική μου ένσταση στο δίσκο. Το πρωτότυπο («Σα Δίσκος παλιός», 1985, Sony Music εδώ) είναι σα να βγήκε φέτος, σα να βγαίνει κάθε χρόνο και παραμένει φρέσκο και ζωντανό. Δεν το επιλέγεις για διασκευή, πόσο μάλλον όταν την κάνεις λίγο παρωχημένη, σαν καλοκαιρινό remix από euro-djs των 90s.

Συμπέρασμα

Πρόκειται λοιπόν για ένα πάρα πολύ καλό υλικό από ένα συνθέτη που δε σταματά να παράγει και να δουλεύει τόσο επαγγελματικά στη μουσική του και σε μια περίοδο όπου τα νέα ελληνικά pop/rock bands ψάχνονται και δε βρίσκουν τίποτε και οι φτασμένοι 'Ελληνες ροκ δημιουργοί εμμένουν στους τρόπους που δούλευαν στο παρελθόν χωρίς να μπορούν να προτείνουν τίποτε νέο. ‘Εχουμε ένα δίσκο που δείχνει πρόοδο, συνέπεια, ταλέντο και διαχρονικότητα ταλέντου, αυθεντικότητα και θετική εξέλιξη.

Βαθμολογία
Δίνω ελεύθερα το 8,5άρι μου στο δίσκο, το αξίζει, τον προτείνω σε όλους αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν από τη μαζική και τετριμμένη pop/rock που σερβίρεται με περίσσεια στο ελληνικό κοινό, να αφεθούν στις καλοπαιγμένες μελωδίες των τραγουδιών, να καταλάβουν τα 2-3 ξεχωριστά θέματα που θίγονται μέσα από τους στίχους του και τέλος να θυμηθούν πόσο ευφυής και ενεργός είναι ο Καρβέλας και σε αυτό τον αιώνα όσο εμείς οι απλοί θνητοί συνεχίζουμε να μιζεριάζουμε για την ανατρεπτική του έκφραση που υπήρχε πριν εμείς γεννηθούμε και καθώς φαίνεται θα συνεχίσει και όταν εμείς παύσουμε να ζούμε…

Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής σας... Ψηφίστε το αγαπημένο σας τραγούδι από την LACTA!

Όλοι έχουμε αγαπημένες σοκολάτες, μια από τις δικές μου πιο αγαπημένες είναι η Lacta. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια ψηφοφορία για το πιο αγαπημένο σας τραγούδι από τις διαφημίσεις της Lacta όλα αυτά τα χρόνια.
Μπορείτε να ψηφίσετε μέχρι 3 τραγούδια. Για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας δείτε το παρακάτω video που έφτιαξα με ένα medley απ'όλα τα τραγούδια, μαζί με στίχους:

Είναι αλλού, είναι απ'αλλού... την λένε Θεοδοσία Τσάτσου

Η γυναίκα αυτή είναι πραγματικά απόκοσμη, δεν υπάρχει απλά! Ένιωσα τόσο, μα τόσο τυχερός που την είδα στη συναυλία της στο Αττικό Άλσος Γαλατσίου.

Η φωνή της για μένα είναι από τις καλύτερες rock and blues φωνές που έχει η Ελλάδα, και live είναι ακόμα καλύτερη! Αυτό το μέταλλο, αυτή η χροιά, η θεατρικότητα, η τσαχπινιά, το παιχνίδι στα τραγούδια την κάνει μοναδική.

Τραγούδησε για περίπου 2 ώρες, σε ένα κατάμεστο θέατρο, με ενθουσιώδες κοινό, κι εκείνη έδειξε να το χαίρεται πολύ.

Με εμφάνιση femme fatale, η Θεοδοσία Τσάτσου μας χάρισε 2 αξέχαστες ώρες ερμηνεύοντας κομμάτια από το τελευταίο της πολύ ενδιαφέρον album "Α Γαπήσου" (με αγαπημένα τα "Απόψε δε θα κοιμηθώ", "Babalou", "Είσαι το τέλειο παιδί") και , επιτυχίες της όπως "Στη θάλασσα", "Που να'σαι τώρα", "Ζωή", "Επαφή", "Let the music", "Σε θέλω", "Μόνο για κείνη μη μου λες".


Επίσης ερμήνευσε κάποιες διασκευές πάντα με τον δικό της τρόπο, το "Feelin' good" της Nina Simone το οποίο το έσκισε κυριολεκτικά, "Ain't no sunshine", "Love to love you baby" και άλλα, ενώ στο encore ερμήνευσε εξαιρετικά το "What's up" των 4 Non Blondes, με τον κόσμο να έχει κατέβει από τις κερκίδες και να κάθεται κοντά της σιγοτραγουδώντας.


Φυσικά δε θα μπορούσε να παραλείψει από το setlist ένα σημαντικό κομμάτι στην καριέρα της, τους Μπλε, με τους οποίους έγινε γνωστή. Με το άκουσμα των "Νιώθω ενοχές", "Εσύ δε ζεις πουθενά", "Σ'αγαπώ" και "Φοβάμαι" ο κόσμος παραληρούσε κι όχι άδικα.


Ήταν πραγματικά μαγικά, ειδικά για μένα που την θαυμάζω χρόνια και δεν είχα καταφέρει να την δω ποτέ ζωντανά. Είναι μεγάλη εμπειρία να βλέπεις αυτή τη γυναίκα live, είναι τιμή μας να την έχουμε στην Ελλάδα. Μετά τη συναυλία, γνωρίζοντας την από κοντά είδα και πόσο γλυκό κι αυθόρμητο πλάσμα είναι. Για να μάθετε τα πάντα για την Θεοδοσία επισκεφτείτε το: www.tsatsou.com
Έτσι μαγεμένος, σας αφήνω να χαζέψετε τις φωτογραφίες.

Σας παραθέτω πιο κάτω ένα video που έφτιαξα για το κομμάτι της Θεοδοσίας "Ωρίωνας", ελπίζω να σας αρεσει!

Τελικά υπάρχει ελπίδα στο νέο ελληνικό τραγούδι! Greek Dream Team

Κι εκεί που νομίζουμε ότι η καλή ελληνική ποπ και ροκ μουσική έχει πεθάνει ή παρακμάσει έρχονται νέα ταλέντα και δίνουν το φιλί της ζωής!
Here comes the Dream Team:

ROUS
# Το όνομά του Γιώργος Γεωργιάδης.
# Το πατρικό του είναι Ρουσσέτος, αλλά όταν μια καθηγήτρια του στην Ιταλία που σπούδαζε τον φώναξε με το πιο σύντομο Rous, έμελλε να γίνει το παρατσούκλι του μέχρι σήμερα.
# Οι επιρροές του είναι ο Bob Dylan, Beatles, Radiohead, Tim Buckley, Elliott Smith.
# Έγινε γνωστός από το μουσικό portal Jumping Fish της Cosmote, όπου ήταν και καλλιτέχνης του μήνα.
# Έκανε μεγάλη αίσθηση με το "Εξαιρέσεις" το οποίο έκανε τεράστια επιτυχία.
# Τον Μάρτιο κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ "-->(+)(-)<--", το οποίο εκτός από το εκπληκτικό "Εξαιρέσεις" περιλαμβάνει "14 ροκ ιστορίες" όπως λέει κι ο ίδιος, από τις οποίες ξεχώρισα το εξαιρετικό "Λένε", τις "Μαριονέτες", "Βουτιά στο κενό", "Κόκκινο φως".
# Επίσημο site: http://www.myspace.com/r0us



ΣΤΕΛΙΟΣ ΔΑΒΑΡΗΣ
@ Για 6 χρόνια (2001-2007) σπούδαζε φωνητική, αρμονία και ορθοφωνία στο Εθνικό Ωδείο, ενώ παράλληλα έκανε και πολλά live σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της επαρχίας, με ρεπερτόριο από Μάνο Χατζιδάκι και Ορφέα Περίδη μέχρι James Blunt και Chris Isaak, και με "όπλα" το πιάνο και την κιθάρα του.
@ Τον Μάιο του 2008 ταξίδεψε μέχρι το Τόκυο για να τραγουδήσει στο πανεπιστήμιο του Keio.
@ Έχει γνωρίσει και συνεργαστεί με ονόματα όπως η Καλλιόπη Βέττα, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Καζούλη, Μίλτο Πασχαλίδη κ.α.
@ Αισθαντική, ζεστή, ταξιδιάρικη φωνή, με το πρώτο του album "Όλα είναι νερό" να κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, με την υποστήριξη του Μελωδία 99.2, όπου έστειλε ένα demo στο σταθμό και αγαπήθηκε τόσο, μέχρι που έφτασε στα γραφεία της Minos-EMI.
@ Ακούγοντας το cd του δεν μπορείς να μην παρασυρθείς σε αυτό το "χείμαρρο" συναισθημάτων που βγάζει με τις ερμηνείες, τη μουσική και το στίχο. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη κι ένα πραγματικά εξαιρετικό debut album. Ξεχώρισα το "Τίποτα", "Βήματα", "Το τρόλλευ της ευτυχίας", "Τραγούδια απλά", "Στο τέλος", "Το κορίτσι της βροχής", "Χιόνι πυκνό", "Παιχνίδι", "Βαρκελώνη", "Όλα είναι νερό"...μήπως τελικά να τα πω όλα? :-)
@ Επίσημο site: http://www.myspace.com/steliosdavarismusic



MONIKA
* Δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις μιας και είναι η κορυφαία εκπρόσωπος της νέας ελληνικής alternative σκηνής.
* Το όνομά της είναι Μόνικα Χριστοδούλου.
* Μεγάλωσε στο Καρπενήσι.
* Στα 5 της άρχιζε να παίζει πρώτη φορά πιάνο, ενώ στα 10 πήρε την πρώτη της κιθάρα, επίσης ξέρει να παίζει σαξόφωνο, τσέλο και ακορντεόν.
* Είναι φοιτήτρια στο Μαθηματικό στον τρίτο χρόνο.
* Επιρροές: Mάνος Χατζιδάκις, Ennio Morricone, Beatles, Antony & the Johnsons, Yann Tiersen, Morrissey, Radiohead, Madonna κ.α.
* Στα 16 έπαιξε στο "Ρόδον" με τους Raining Pleasure, όπου αποθεώθηκε.
* Με το πρώτο της αριστουργηματικό album "Avatar" τo 2008, έκανε αίσθηση κι ήταν talk of the town. Το album έγινε χρυσό κι έβγαλε δύο μεγάλες επιτυχίες, "Over the hill" και "Babe".
* Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο της album "Exit", το οποίο είναι μια αντάξια συνέχεια του "Avatar", με την λυρικότητα, τους στίχους, την ερμηνεία και τη μουσική που δε σε αφήνει ασυγκίνητο. Ξεχώρισα το "Yes I do" που ο ήχος του μπουζουκιού το απογειώνει, "Ca commence bien", "Not enough", "Take a little bit of me", "Away from my land", "Never".
* Επίσημο site: http://www.myspace.com/monikarides



ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
~ Την λατρεύω! Η φωνή της και οι ερμηνείες της με ανατριχιάζουν! Από τις πολλά υποσχόμενες νέες φωνές του έντεχνου κι όχι μόνο τραγουδιού.
~ Γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και σπούδασε πολιτική ανάλυση στη Νομική.
~ Το big break ήρθε το 2004 όταν συμμετείχε στη Δεύτερη Ακρόαση της δισκογραφικής εταιρείας Μικρή Άρκτος, όπου έκλεψε τις εντυπώσεις και πήρε μέρος με δύο κομμάτια στον δίσκο "Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου", ένα από τα οποία είναι το αριστουργηματικό "Ασπιρίνη".
~ Το 2005 κυκλοφορεί το debut album "Εκατό μικρές ανάσες", το οποίο πήρε πολύ θετικές κριτικές, ενώ το 2006 συμμετέχει στο soundtrack "Πεθαίνοντας στην Αθήνα" του Σταμάτη Κραουνάκη.
~ Το 2007 κυκλοφορεί το cd-single "Εν λευκώ" το οποίο εντυπωσίασε κι άρχισε να κάνει μεγάλη αίσθηση πια η Νατάσσα Μποφίλιου. Σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, με τους οποίους συνεργάζεται πιστά μέχρι και και σήμερα.
~ Το 2008 έρχεται το αλμπουμ "Μέχρι το τέλος" με το οποίο την αγάπησα, το οποίο έλαβε διθυραμβικές κριτικές, με τα εξαιρετικά live της Νατάσσας να μεγαλώνουν όλο και πιο πολύ το κοινό της. Το αλμπουμ εκτος των άλλων συμπεριλαμβάνει και την υπέρτατη μπαλάντα "Σ'έχω βρει και σε χάνω"
~ Το 2009 έρχεται το cd-single "Τρία μυστικά", για να φτάσουμε στο 2010 με το νέο πολύ καλό αλμπουμ "Εισιτήρια διπλά", το οποίο για άλλη μια φορά απέσπασε θετικές κριτικές, με "Το μέτρημα" να αγαπιέται με πάθος. Επίσης ξεχώρησα: "Το αστέρι μου", "Σε ξεχώρισα", "Το τέλος στο σαλόνι", "Οι ομπρέλες του Demy", "Ο λύκος", "Το ραντεβού".
~ Επίσημο site: http://www.myspace.com/natassabofiliou