VideoAnatomy Ο Κόσμος της Μοναξιάς της Μona Lisa

Γράφει ο Costantino Cavali (Eumaios Design)

Παρατηρώντας το μυστήριο του πίνακα της Mona Lisa (Lisa del Giocondo) ένιωσα τα μάτια της να με τραβούν στο δικό της κόσμο, τον κόσμο της μοναξιάς της. Άκουσα το βουβό παραμιλητό της, το απόηχο κλάμα της να με σύρει στα έρημα μονοπάτια της ψυχής της. Ένιωσα να άφησα το σώμα μου σαν μια στήλη άλατος μπροστά στον πίνακα, μα η ψυχή μου απορροφήθηκε από την υπόστασή της. Οι διχασμένες απόψεις για το ποια απεικονίζει τελικά ο πίνακας διίστανται. Πολλοί υποστηρίζουν πως αυτή η γυναικεία μορφή απεικονίζει το πορτραίτο της Mona Lisa, ή κοινώς Lisa Gherardini, σύζυγος του Francesco del Giocondo (πλούσιου εμπόρου μεταξιού της Φλωρεντίας). Άλλοι υποστηρίζουν πως το πορτραίτο αυτό απεικονίζει το μεγαλύτερο γυναικείο ίνδαλμα του 15^ου αιώνα την Isabella d'Este (μαρκησία της Μάντοβα- προστάτιδα των τεχνών και ηγέτιδα της μόδας, "Η Πρώτη Κυρία του κόσμου" όπως την αποκαλούσε ένας από τους μεγαλύτερους διπλωμάτες ο Niccolò da Correggio μιας και αυτή η γυναίκα βασίλευσε φιλελεύθερα την Ιταλία.

Οι άλλες απόψεις θεωρούνται απίθανες μιας και ισχυρίζονται πως απεικονίζει την Cecilia Gallerani μια από τις ερωμένες του Ludovico Sforza (δούκα του Μιλάνου) μιας και η Cecilia πόζαρε για πολλούς ζωγράφους ή την ίδια τη  μητέρα του Leonardo Da Vinci, την γυναίκα του ή ακόμη και  τον ίδιο . Όποιο πρόσωπο και αν απεικονίζει κοινό σημείο είναι ένα…η μελαγχολία της μοναξιάς. Οι περισσότερες γυναίκες που υποτίθεται αντιπροσωπεύει η γυναικεία φιγούρα έζησαν την ευτυχία, την αγάπη, τον πλούτο, την ολοκλήρωση, την συνέχεια τους, μα και την ταπείνωση, τη δυστυχία, την μοναξιά .

Πόσος πόνος μπορεί να κρυφτεί στην ανθρώπινη ψυχή και να μας κάνει να μην μπορούμε ούτε να χαμογελάσουμε; Βασίλισσα, πλούσια γυναίκα της αριστοκρατικής τάξης, απλή χωρική, ερωμένη όποια και αν ζούσε την προδοσία του συζύγου της ή του αγαπημένου της, το πανέμορφο χαμόγελο θα έσβηνε από τα χείλη της. Για μια  τέτοια ξεχωριστή γυναίκα μιλά και το νέο τραγούδι της Mylene Farmer. Μια γυναίκα που βιώνει την μοναξιά και την διαφορετικότητα ίσως της “ροζ” παιδικής της ψυχής, από μικρό παιδί μάχεται να πραγματοποιήσει τα όνειρα της, περιμένοντας τον "Ιησού- Μάγο" να φέρει τα δώρα της προσωπικής της γαλήνης…δώρα φορτωμένα σε καμήλα με δέρμα από στρας.

Ίσως όμως τελικά καταλήγει στο απόφθεγμα "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας"… γιατί τα πάντα έχουν μια πλευρά που εμείς πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να δούμε και όταν την βλέπουμε πάντα απογοητευόμαστε. Ό,τι αγαπάμε κρύβει πόνο…ό,τι μισούμε κρύβει φόβο, ό,τι ελπίζουμε κρύβει μοναξιά. Αυτή είναι η αδιάκοπη αλληλουχία της ζωής, η εναλλαγή χαράς και θλίψης.

Η ευρηματική σκηνοθεσία, οι πανέμορφες αλληγορικές εικόνες όπως της ώριμης γυναίκας που απολαμβάνει με ένα πρωτόγονο τρόπο φράουλες συμβολίζοντας πως ο άνθρωπος παρά την ηλικία του δεν σταματά να θέλει να απολαμβάνει  πράγματα, όπως έκανε όταν ήταν παιδί. Οι λάμπες οροφής που καταρρέουν και σπάνε στην γη, σαν τα φωτεινά όνειρά μας, σαν τον κόσμο που τελικά γκρεμίζεται  και εγκλωβίζει…ένα μαύρο σύννεφο που κατακλύζει και καλύπτει τον γαλανό ουρανό, γεμίζει με αμφιβολίες και σκοτάδι την ύπαρξη μας περικυκλώνοντάς μας.

 Η καμήλα είναι η ιδεολογική ανάταση για να διασχίσουμε την έρημο και να μας οδηγήσει από όαση σε όαση, για να μπορέσουμε να αντισταθούμε αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς φαγητό και ποτό. Για το λόγο αυτό, συμβολίζει την επιβίωση, την ολιγάρκεια και την αντίσταση.

Τελικά όμως τα γυάλινα όνειρα μας όταν φτάνουν στη γη θρυμματίζονται τεμαχίζοντας την ύπαρξη μας, ηθικό δίδαγμα ότι η τρωτή υπόστασή μας βρίσκει την ευδαιμονία και την απόλυτη ευτυχία όχι σε παροδικούς πειρασμούς και στην θεοποίηση του Ωραίου…αλλά στην δύναμη της ουσίας…